اسدي طوسي كه مهمترين اثر او لغت نامه لغت الفرس اسدي مي باشد . و اثر ديگر او ابنيه عن حقايق ادويه مي باشد . او كتاب گرشاسب نامه را به پيروي از شاهنامه استاد سخن حكيم فردوسي سروده است كه يكي از بهترين آثاري است كه به پيروي از شاهنمامه نوشته شده است . در اين كتاب در ماجراي گشتن گرشاسب و مهراج به دور هند شاعر از برخي عجايب سخن مي گويد كه به برخي از آنها اشاره مي كنيم .شايد برخي از عجايبي كه شاعر در اين سفر بيان مي دارد را زياد شنيده باشيم اما از منابع ديگر كه به نظر مي رسد منبع خيلي از آنها همين كتاب مي باشد . عجايبي مانند مرغ عنقا و بتي كه در هوا معلق بود و ... برخي عجايب هم براي آن دوران عجيب بوده و شايد اكنون براي ما عجيب نباشد مانند دو بار، بار دادن درختان در يك سال و ...

لطفا براي مشاهده بقيه به ادامه مطلب مراجعه فرماييد .

در ادامه بيان عجايب هند شاعر به بيان عجايبي كه در بتخانه ها ديده و اعتقادات عجيب مردم به بتها و نيز كارهايي كه برخي بتها انجام مي دهند مي پردازد و در يك مورد هم كه خود به راز عجيب بودن بت پي مي برد آنرا بيان مي دارد اما در بقيه موارد لب فرو مي بندد و گاه به نكوهش بت پرستان مي پردازد .

گرشاسب و مهراج به جزيره اي رسيدند كه مردم وقتي باران مي باريد همه كوزه ها و ظروفشان را پر از آب مي نمودند و گرشاسب از آنها پرسيد اگر باران نبارد شما چه مي كنيد ؟ آنها گفتند :

بتي را نمودند و لوحي به هم    ز مس لوح و آن بت ز چوب بقم

بر آن لوح چون خط يونانيان    چهل حرف و شش هيكل اندر ميان

گفتند چون نياز به باران داشته باشيم اين لوح و بت را بر سر مي نهيم و همه مردان و زنان برهنه شده و خود را فقط با ازاري مي پوشانند و به هر سويي روان مي گردند و ناله سر مي دهند به طوريكه....

لطفا بقيه را در ادامه مطلب مشاهده فرماييد .